تمامی گوشی های هوشمند که از سال ۲۰۲۷ در اتحادیه اروپا به فروش می‌رسند از جمله آیفون‌های اپل و سری گلکسی سامسونگ باید باتری های قابل تعویض داشته باشند
در اواسط ماه ژوئن، خبری در مورد آینده باتری های قابل تعویض در گوشی‌های هوشمند منتشر شد.در آن زمان پارلمان اروپا قانونی را تصویب کرد که به موجب آن تمامی سازندگان دستگاه‌های باتری‌دار – از جمله گوشی‌های هوشمند – را به استفاده از باتری‌هایی با قابلیت تعویض آسان موظف می‌کرد.
این هفته، شورای اروپا رسماً موافقت خود را با این مقررات جدید اعلام کرده است. بدین صورت تنها گام باقی مانده این است که شورای اروپا و پارلمان متن این قانون را به طور رسمی امضا کنند. هنگامی که این دور مرجع قانون‌گذاری این کار را انجام دهند، تمامی تولیدکنندگان گوشی هوشمند که می‌خواهند دستگاه‌های خود را در اتحادیه اروپا به فروش برسانند حداکثر تا سال ۲۰۲۷ مهلت دارند تا از باتری‌های قابل تویض در محصولات خود استفاده کنند.
گوشی های با باتری قابل تعویض: این قانون به چه معناست؟
بدیهی است که اقدامات شورای اروپا تنها بر خاک اتحادیه اروپا صلاحیت قانونی دارد. بنابراین این قانون از نظر فنی در هیچ منطقه دیگری از جهان تأثیری نخواهد داشت.
با این حال، این قانون از نظر دیدگاه کلی و کلان می‌تواند بسیار تعیین‌کننده باشد. چراکه شرکت‌های تولیدکننده گوشی‌های هوشمند مانند سامسونگ، گوگل، اپل و غیره محصولات خود را به طور اختصاصی برای بازار اروپا را طراحی نمی‌کنند. به عنوان مثال، اپل قصد ندارد یک آیفون مخصوص فروش در اتحادیه اروپا با باتری قابل تعویض و یک آیفون ساده برای ایالات متحده بسازد. به عبارت دیگر این قانون تمامی آیفون‌هایی را که قرار از سال ۲۰۲۷ به بعد ساخته شوند، تغییر خواهد داد. همچنین بر تمامی تبلت‌ها، لپ‌تاپ‌ها، خودروهای برقی، دوچرخه‌های الکترونیکی و هر محصول دیگری که با باتری شارژ می‌شود نیز تأثیرگذار خواهد بود.
این قانون از سال ۲۰۲۷ لازم الاجرا خواهد شد و این بدان معناست است که تولیدکنندگان زمان کافی برای طراحی مجدد محصولات خود خواهند داشت. این قانون جدید به طور خاص بیان می کند که کاربران باید بتوانند بدون نیاز به تخصص یا ابزار خاصی باتری گوشی خود را تعویض کنند. از آنجایی که امروزه تقریباً همه گوشی‌های هوشمند مانند یک «ساندویچ شیشه‌ای» طراحی می‌شوند که بر عدم تعمیر‌پذیری آنها متکی است، اصول اساسی نحوه طراحی گوشی‌ها توسط شرکت‌ها باید تغییر کند. البته هنوز خیلی زود است که بگوییم این قانون بر آیفون‌ها، گوشی‌های گلکسی، پیکسل‌ها و غیره را چه تأثیری خواهد داشت.
هدف این قانون چیست؟
این قانون برای وادار کردن تولیدکنندگان به ایجاد اقتصاد دایره‌ای برای باتری ها بوجود آمده است. “اقتصاد دایره ای” به یک مدل تولیدی اشاره دارد که در منابعی که در آن قرار داده می شود تا حد قابل قبولی امکان بازیافت یا استفاده مجدد را داشته باشد. در یک دنیای ایده‌آل، منابع مورد نیاز برای ایجاد یک گوشی هوشمند به طور کامل و ۱۰۰ درصدی از تلفن‌های هوشمند قدیمی‌تر تامین می‌شوند، بنابراین نیازی به استفاده از منابع جدید نخواهد بود. بدیهی است که رقم ۱۰۰ درصد عملاً غیرممکن است، اما نزدیک شدن به این میزان یک هدف بسیار واقع بینانه محسوب می‌شود.
در اینجا می‌توانید قوانین دیگری را که این قانون جدید در رابطه با تلفن‌های دارای باتری قابل تعویض پوشش می دهد، مشاهده کنید:
- جمع آوری زباله: سازندگان تجهیزات اصلی بایستی ۶۳ درصد از باتری‌های قابل حمل را جمع آوری کنند که معمولاً تا پایان سال 2027 به محل دفن زباله می‌روند. تا پایان سال 2030، این تعداد باید به ۷۳ درصد برسد.
- بازیابی زباله: بازیابی لیتیوم از باتری‌های ضایعاتی تا سال ۲۰۲۷ باید به میزان ۵۰ درصد برسد. تا پایان سال ۲۰۳۱، این میزان باید به ۸۰ درصد افزایش یابد؛ به این معنی که ۸۰ درصد از لیتیوم موجود در باتری را می‌توان بازیابی و برای ساخت باتری‌های جدید استفاده کرد.
- حداقل بازیافت: باتری‌های صنعتی، SLI و EV باید از درصد خاصی از محتوای بازیافتی را تشکیل دهند. در ابتدا این میزان برای کبالت ۱۶ درصد، سرب ۸۵ درصد، لیتیوم ۶ درصد و نیکل ۶ درصد خواهد بود.
- بهره‌وری بازیافت: باتری‌های نیکل کادمیوم باید تا پایان سال ۲۰۲۵ بازده بازیافت ۸۰ درصدی داشته باشند. تمام باتری‌های دیگر نیز تا سال ۲۰۲۵ باید به بازده ۵۰ درصدی دست یابند.
حالا چه اتفاقی می‌افتد؟
احتمالاً امسال شاهد تغییری نخواهیم بود. با این حال، طی چند سال آینده، به احتمال بسیار تولیدکنندگان به سمت پیروی از این قانون جدید گام برمی‌دارند و گوشی‌های هوشمند را با طراحی‌های متفاوت‌تری روانه بازار می‌کنند. سال‌ها طول می‌کشد تا سازندگان طرح‌ها، زنجیره‌های تامین و تجهیزات مورد نیاز برای تولید تلفن‌هایی با باتری‌های قابل تعویض را در مقیاس بزرگ داشته باشند.
به یاد داشته باشید که امروزه مصرف کنندگان چیزهای خاصی را از تلفن‌های هوشمند انتظار دارند، به این معنی که سازندگان تجهیزات اصلی نمی‌توانند به روش قدیمی این کارهای را انجام دهند. به عنوان مثال تقریباً تمامی پرچمدارهای موجود در بازار گوشی‌های هوشمند از گواهی‌نامه مقاومت دربرابر آب و گردوغبار IP68 برخوردار هستند. حال افزودن چنین قابلیتی به گوشی که از باتری با قابلیت تعویض آسان استفاده می‌کند، تولیدکنندگان را با چالش‌های اساسی مواجه می‌کند. این موضوعات موانعی هستند که تولیدکنندگان تجهیزات اصلی بایستی به منظور مطابقبت با قانون جدید از آنها عبور کنند. چراکه هیچ یک از تولیدکنندگان گوشی‌های هوشمند نمی‌خواهند سهم بازار خود در اتحادیه اروپا را از دست بدهند.
