نقد و بررسی کنترلر DualSense Edge

هم‌اکنون کنترلر مخصوص پلی‌استیشن 5 با نام DualSense Edge در دسترس تمامی کاربران قرار گرفته است که در ادامه به نقد و بررسی آن خواهیم پرداخت.

سونی سرانجام کنترلر حرفه‌ای و مخصوص پلی‌استیشن 5 را با نام DualSense Edge به بازار عرضه کرد که در ادامه مطلب به نقد و بررسی آن خواهیم پرداخت.. این کنترلر 200 دلاری برای رقابت با کنترلر Xbox Elite Series 2 مایکروسافت با قیمت 180 دلار طراحی شده است. طراحی آن بلافاصله به نظر آشنا می‌رسد اما با تمام ویژگی‌هایی که از یک دسته حرفه‌ای انتظار دارید، نظیر دکمه‌های پشتی قابل تعویض، آنالوگ قابل تنظیم، دستگیره‌های اضافه شده و پروفایل‌های قابل تنظیم ارائه می‌شود. با این حال، چیزی که آن را متمایز می‌کند، یکپارچگی عمیق سخت‌افزار و نرم‌افزارش با پلی‌استیشن 5 می‌باشد که سازندگان کنترلرهای شخص ثالث به سادگی نمی‌توانند با آن‌ها مطابقت داشته باشند.

طراحی DualSense Edge از کنترلر استاندارد پلی‌استشین 5 یعنی دوال‌سنس منحرف نمی‌شود و هنگام انتقال از یکی به دیگری، برای گیمر‌ها مشکل‌ساز نمی‌شود و از یکپارچگی خوبی برخوردار است. همانطور که گفته شد، این کنترلر به شکل پکیجی با بسیاری از فناوری‎های هیجان‎انگیزی بسته‌بندی شده است و ویژگی‎‌های یک کنترلر سطح بالا را برای مخاطبان گسترده‌تر پلی‌استیشن ارائه می‌دهد. همانند پلی‌استیشن 5، در طراحی این کنترلر نیز از رنگ‌های سیاه و سفید استفاده شده است. دو دکمه مختلف پشتی وجود دارد، همچنین دو آنالوگ اضافی با ارتفاع متفاوت همراه با این کنترلر برای جایگزینی آنالوگ‌های پیش‌فرض ارائه می‌شود. علاوه بر این، یک کابل USB-C به طول 9.1 فوت به همراه یک مکانیزم پلاستیکی کوچک که می‌توان آن را به بالای DualSense Edge اضافه کرد برای اطمینان از اینکه کابل به طور تصادفی در حین بازی بیرون کشیده نمی‌شود نیز در دسترس کاربران قرار خواهد گرفت. حتی یک دریچه کوچک در پشت کیس آن وجود دارد که به شما امکان می‌دهد تا کنترلر را در داخل آن شارژ کنید.

قابل توجه‌ترین تغییر فیزیکی بین DualSense Edge و دوال‌سنس استاندارد اضافه شدن یک دکمه Function در زیر هر آنالوگ است که به شما امکان می‌دهد بین پروفایل‌های شخصی خود سوییچ کرده و همچنین تنظیمات صدا را در لحظه تنظیم کنید. بازیکنان می‌توانند در حین بازی، از طریق خود کنترلر به منوی تنظیمات نمایه‌ها و حالت‌های کنترلر دسترسی داشته باشند. هر دو تریگر دارای اسلایدرهای توقف برای کاهش مسافت، با سه پیش تنظیم موجود هستند. برای فعال‌سازی‌های آنی‌تر، می‌توانید بین محدوده کامل، محدوده سطح متوسط و برد کوتاه انتخاب کنید. همچنین کاربران می‌توانند کلاهک‌های روی شوک‌ها را در سه حالت‌‌ استاندارد، برآمده و فرورفته تعویض کنند.

کنترلر DualSense Edge به شما اجازه می‌دهد که هرکدام از ماژول‌های آنالوگ را به طور کامل تعویض کنید (هر کدام به طور جداگانه به قیمت 20 دلار فروخته می‌شوند) و اگر زمانی که استیک‌ها شما شروع به خراب شدن کنند، به راحتی می‌توانید آن را تعویض کنید. خود میله‌های آنالوگ مشابه آنهایی هستند که در کنترل‌کننده استاندارد دوال‌سنس مشاهده کردیم. مانطور که قبلا ذکر شد، دو گزینه چوب آنالوگ قابل تعویض نیز وجود دارد که بستگی به راحتی خودتان می‌توانید آن را جابه‌جا کنید. یک از آنالوگ‌ها بلند و محدب برای حرکات دقیق تر و دیگری کوتاه و محدب برای بازی سریعتر هستند. میله‌های محدب کوتاه تقریباً مشابه دسته‌های PS1 تا PS3 هستند و احساس بسیار خوبی دارند.

برخی از تفاوت‌های جزئی شامل دستگیره‌های لاستیکی بافت‌دار در قسمت داخلی ساقه‌های کنترلر و تکستچر اضافه شده به انتهای دکمه‌های L2 و R2 برای نگه داشتن انگشتان شما در زمان بازی می‌باشد. این تکستچرها دارای نسخه‌های کوچکی از چهار نماد پلی‌استیشن هستند. علاوه‌بر این همه ویژگی‌های نسخه استاندارد دوال‌سنس از جمله بازخورد لمسی، تریگرهای تطبیقی، میکروفون داخلی و موارد دیگر در این کنترلر نیز وجود دارد. برای متمایز شدن بیشتر از کنترل‌کننده پیش‌فرض، DualSense Edge با دکمه‌های مشکی، یک D-pad مشکی، و یک تاچ‌پد کاملاً مشکی که با نمادهای نمادین پلی‌استیشن مزین شده است نیز عرضه می‌شود. این تغییرات به اندازه کافی ظریف هستند که DualSense Edge با شارژهای کنونی موجود در بازار نیز متصل شود تا نیازی به خرید یک دستگاه جدید نباشد.

گفته می‌شود، این کنترلر بسیار سنگین است، و وزن آن تقریباً 325 گرم می‌باشد که در مقایسه با دوال‌سنس اصلی با حدود 280 گرم، افزایش وزن چشم‌گیری (حدود 16٪) داشته است. با این حال، هنوز هم سبک تر از Xbox Elite Series 2 می‌باشد که قبل از هر گونه تغییری 345 گرم وزن دارد.

پس از اتصال DualSense Edge برای اولین بار به پلی‌استیشن 5، می‌توانید در یک نمایش کوتاه را شرکت کنید که ویژگی‌های اصلی آن را به شما معرفی می‌کند. این آموزش در معرفی دکمه Function بسیار عالی عمل کرده و به شما کمک می‌کند اولین پروفایل‌های شخصی‌سازی شده خود را ایجاد کنید.

در هر پروفایل، تعدادی گزینه جداگانه وجود دارد که می توانید آنها را سفارشی کنید. قسمت اول به شما امکان می دهد تک تک دکمه ها را در DualSense Edge مجدداً تنظیم کرده و همچنین تخصیص دکمه‌ها را به دکمه‌های برگشت اعمال کنید. شایان ذکر است که این پروفایل‌ها هیچ علائمی را در بازی شما بروزرسانی نمی‌کند، بنابراین اگر یک دکمه روی صفحه نمایش داده می‌شود، باید به خاطر داشته باشید که برای کجا آن را تنظیم کرده‌اید. بخش دوم به شما امکان می‌دهد مناطق غیرقابل استفاده (Dead Zone) آنالوگ را با تغییر در میزان حساسیت پیش‌فرض تنظیم کنید. بخش آخر نیز در رابطه با Dead Zone تریگرها می‌باشد که شامل گزینه‌هایی می‌شود که می‌توانید میزان حساسیت‌های تریگرهای تطبیقی آن را تنظیم کنید.

با نگه داشتن دکمه Function یک منوی کوچک روی نمایشگر ظاهر می‌‎شود که چهار پروفایل اختصاصی شما را نشان می‌دهد. هنگام جابجایی بین پروفایل‌ها کنترلر یک بازخورد لمسی کوچک به همراه یک اعلان را منتشر می‌کند که به شما امکان می‌دهد تا بدانید که پروفایل فعالتان تغییر کرده است که سریع و نسبتاً غیرمزاحم در زمان تجربه بازی می‌باشد. با این حال در صورت تمایل می توان آن را به طور کامل غیرفعال کرد.

یکی از زمینه‌هایی که نسبت به دوال‌سنس استاندارد هیچ پیشرفت قابل‌توجهی نداشت، عمر باتری قابل شارژ داخلی این کنترلر می‌باشد؛ موردی که که سال‌ها باعث آزار و نارضایتی کاربران پلی‌استیشن شده است. در طول آزمایش‌ صورت گرفته توسط رسانه IGN، اعلان باتری (Battrey Low) کمی پس از حدود 4.5 ساعت تجربه گیم‌پلی بازی دریافت شد و باتری کنترلر پس از 5.5 ساعت به طور کامل خالی شد. این عدد می‌تواند متفاوت باشد، زیرا تا حد زیادی به نوع بازی‌ای که در حال انجام آن هستید و ویژگی‌هایی از این کنترلر را که اغلب استفاده می‌کند بستگی دارد. مهم‌تر از همه این‌که هر چه تعداد دفعات شلیک لمسی (Haptics Fire) بیشتر باشد، عمر باتری کوتاه‌تر می‌شود. سونی هیچ آمار رسمی در مورد عمر باتری مورد انتظار برای DualSense Edge ارائه نکرده است اما می توان گفت که قطعاً به طور قابل توجهی بیشتر از کنترلر استاندارد دوال‌سنس نیست.

در آخر برای جمع‌بندی، باید اعلام کنیم که با وجود قیمت تقریباً سه برابری این کنترلر، نسبت به دسته‌های استاندارد دوال‌سنس، هزینه 200 دلاری DualSense Edge برای اکثر بازیکنان معمولی قیمت بالایی محسوب می‌شود. همانطور که گفته شد، تعداد زیادی فناوری و ویژگ‌های فوق‌العاده در کنترلری وجود دارد که تقریباً در ارگونومی مانند دوال‌سنسن ارائه می‌شود که سازگاری با آن را راحت‌تر خواهد کرد. دکمه‌های Function بسیار خوب کار می‌کنند و به شما امکان می‌دهند به سرعت بین پروفایل‌های شخصی‌سازی شده سوییچ کنید تا رابط کاربری دلخواه خود را روی بازی‌های متفاوت قرار دهید. دکمه‌های پشتی قابل تعویض راحت هستند و موقع تجربه بازی مشکل‌ساز نمی‌شوند. با استفاده از ماژول‌های آنالوگ قابل تعویض، در صورت تجربه دریفت جوی استیک، دیگر نگران تعویض کل کنترلر نخواهید بود. متأسفانه عمر باتری آنطور که انتظار می‌رفت تغییری نکرده است که یک نقطه ضعف طولانی مدت برای کنترلرهای پلی‌استیشن به حساب می‌آید. با این حال به طور کلی DualSense Edge اولین ویترین فوق‌العاده برای اولین کنترلر حرفه‌ای سونی می‌باشد.